Wykres Gantta

W kilku tekstach w dość ogólny sposób przedstawialiśmy Wam wykres Gantta, z którego korzystają głównie osoby nadzorujące projekt w celu jego planowania i koordynacji. W sposób wizualny przedstawia on zadania projektowe i pozwala na łatwą i skuteczną zmianę planów w kontekście czasowym, co daje całościowy wgląd na stopień zaawansowania realizacji projektu.

Wykres Gantta pozwala graficznie przedstawić zarówno następstwa kolejnych zadań, jak i zdarzenia równoległe. Dzięki temu narzędziu kierownik projektu może między innymi określić związki między zadaniami, jak i wpływ ewentualnych zmian na realizację poszczególnych projektów.

W tworzeniu wykresu Gantta ważne jest ustalanie celów – bieżących, krótko i długoterminowych. Określić należy także czas ich trwania, by móc je we właściwy sposób na wykresie umiejscowić.

Oczywiście poszczególne oznaczenia mogą być różne zależnie od tego, jak w danym narzędziu określane są graficznie poszczególne elementy, jednak do najpopularniejszych oznaczeń należą:

• Zacieniowany prostokąt – oznaczający zadania krytyczne i nadrzędne.
• Prostokąt niezacieniony – zadanie niekrytyczne, czyli takie, które może wesprzeć osiągnięcie celu ale nie warunkuje powodzenia.
• Prostokąt zacieniowany z ząbkami na końcach – podsumowanie, które pozwala określić zamknięcie danej fazy.
• Wypełniony romb – czyli kamień milowy.

Oprócz tego w wykresie Gantta wyróżnić można także określone rodzaje zależności między zadaniami, a więc:

• FS (finish to start) – Zadanie B może się zacząć gdy zakończy się zadanie A.
• SS (start to start) – Zadania a i B mają rozpocząć się w tym samym czasie.
• FF (finish to finish) – Zadania A i B mają być zakończone w tym samym czasie.
• SF (start to finish) – Zadanie A nie może się zakończyć przed rozpoczęciem zadania B.

Jest to bardzo elastyczna forma planowania, choć przydaje się bardziej do ustalania harmonogramów, zależności i określenia stopnia realizacji zadań, niż obrazowania zasobów i prezentowania informacji.